Het stromen van de tijd

‘En is dit zo’n tijd zonder stroom?’ vroeg Kumiko.

‘Wat?’

‘EN IS DIT ZO’N TIJD ZONDER STROOM?’ schreeuwde ze.

‘Precies. zei meneer Honda. Hij knikte tegen niemand in het bijzonder. ‘Daarom kun je het beste roerloos blijven wachten. Helemaal niets doen.”

De opwindvogelkronieken – Haruki Murakami

Het stromen van de tijd heb ik gemaakt voor de jubileum exposite van het ABK in 2007, met als thema Tijd.

Ik denk dat, als tijd een materiaal zou zijn, dat het dan verdacht veel op rubber zou lijken. Zoals het op heel verschillende manieren beleefd kan worden, een middag die eindeloos duurt, terwijl de jaren voorbij vliegen, dat correspondeert voor mij met de elasticiteit van rubber.

Dat er een ritme in zit, maar geen herhaling. Iedere dag is hetzelfde, en toch ook weer anders.

Dat het stroomt, maar geen begin heeft, en geen eind.

Het stromen van de tijd, siliconenrubber, formaat variabel.

Overig werk buiten

Er is altijd iets dat zich
tussen de normale toestanden bevindt,
dat noch het een noch het andere is.
Jegens dit Tussen voel ik
een scheefgegroeide vriendschap,
voel ik verwantschap zelfs.

Het toont het grote lege, eerlijke gezicht
van de werkelijke wereld.

uit het gedicht Placenta – Lars Gustafsson, Vertaling J. Bernlef