Een avondlucht of zonsondergang daar vind ik niets aan, dat roze en geel en goud en groen. Alleen een keer, toen zag ik ook een zonsopgang en toen meende ik ergens in de vorm van zo’n wolk de neus van mijn grootmoeder te onderscheiden en toen ineens vond ik het mooi.
Jan Hanlo – In een gewoon rijtuig
Lichtbeeld, p.u. rubber 150 x 225 x 1,5 cm.
Soms haal ik inspiratie uit een vluchtige waarneming, zoals bij het beeld Verstild licht. Tijdens een saaie vergadering op mijn werk scheen de zon naar binnen, waardoor er prachtige lichtvlekken op de muur ontstonden. Ik herinner me dat ik dacht: wat is het jammer dat niemand het ziet, kon ik die lichtvlekken maar vangen in een beeld, kon ik ze maar vasthouden.
Dit moment was ik helemaal vergeten. Ruim een jaar later moest ik er weer aan denken tijdens het inrichten van een expositie. Toen pas realiseerde ik me dat dit beeld zijn oorsprong vindt in die vluchtige lichtvlekken op de muur.
De beelden die ik maak voor aan de muur zijn een soort tussenvorm, tussen beeldhouwen en tekenen in. Het zijn tekeningen, maar dan gemaakt met beeldhouwkundige middelen.
Tabula rasa – Sporen van vergeten – Ich träume von Innen und Auβen – Here be dragons
Diverse beelden, giethars, keramiek of brons, formaat variabel.
Netwerkbeelden -Lichtbeeld – Verstild licht
Schaduwbeelden
