Er is een eeuwenoud Joods scheppingsverhaal dat gaat over het breken van de vaten. In het begin schiep God tien vaten van licht. De vaten waren te kwetsbaar om al dat licht te bevatten en zij spatten uit elkaar. In miljarden stukjes. Het licht vermengde zich met de duisternis. Al die stukjes licht vormen, volgens de mythe, het leven. Mensen, dieren, planten, zelfs woorden; het zijn allemaal heilige scherven van licht. De scherven blijven heimwee houden naar het vat waarin alles nog bij elkaar was. Dit verhaal was inspiratiebron voor ‘Gebroken wereld, verlangende wereld’. De segmenten in de installatie zijn de scherven uit het Joodse scheppingsverhaal, die ernaar verlangen om weer heel te worden.
De installatie ‘Gebroken wereld, verlangende wereld’ (afdrukken op porselein, verschillende formaten, 2022) is ontstaan vanuit mijn zorg over het verlies aan biodiversiteit en het uitsterven van soorten. Onder andere veroorzaakt door klimaatverandering. We leven in een tijd waarin wij het proces van uitsterven op de voet kunnen volgen. Bijna dagelijks staan er berichten over in de krant: de laatste witte neushoorn, vogelkolonies die op onverklaarbare wijze verdwenen zijn, strandingen van zeedieren op plekken waar dat niet gebruikelijk is. Steeds is er sprake van verplaatsingen, verdwijningen of verschijningen. Tekens zijn het, tekens dat er iets aan het veranderen is in de natuur. Misschien zelfs wel waarschuwingen.
Al een aantal jaren volg ik de berichtgeving hierover en ik heb een database aangelegd van afbeeldingen die erover gaan. Deze verzameling afbeeldingen vormt de basis voor mijn installatie. Van de afbeeldingen heb ik afdrukken gemaakt op porselein. De afbeeldingen zijn als het ware fossielen geworden. Zoals je uit een fossiel slechts met moeite nog de contouren van het dier kunt onderscheiden, zo zijn de afbeeldingen teruggebracht tot donkere en lichte vlekken. Als een soort schaduwspel.
